Lethal Company

No cóż, grałem w tę twoją Lethal Company i mam coś do powiedzenia. Gra jest strasznie przereklamowana.

Zacznijmy od fabuły, bo to najłatwiej zrozumieć, wytłumaczyć i przeanalizować. Nie ma jej! A raczej jest tylko założenie; w grze nie ma prawdziwej historii. Jesteś członkiem tak zwanej „Lethal Company” i jedyne, co musisz robić, to latać po księżycach i zbierać wszelkiego rodzaju śmieci, zbierając tyle, ile potrzeba, żeby wyrobić normę, bo jeśli ci się nie uda, zostaniesz wysłany w kosmos. Prawdopodobnie uważasz, że założenie jest zbyt uciążliwe. Cóż, masz rację. Po prostu przedstawiłem ci sedno gry w tym założeniu. Przejdźmy do muzyki i dźwięków. Są przeciętne, dźwięki są przyzwoite, miejscami nawet doskonałe, ale muzyka. Nie dość, że jej nie zauważasz, to praktycznie jej nie słyszysz. Zoptymalizowana grafika podzieliła los dźwięku i muzyki. Nie jestem fanem, ale nie mam nic przeciwko stylowi Low Poly i nie mam do niego pretensji, ale to tak, jakby niedoceniany geniusz, który stworzył tę grę, nie poradził sobie z prostą optymalizacją. W Low Poly do uruchomienia Lethal Company potrzebny jest kosmiczny zderzacz. Nie da się oczywiście grać w bólu, cierpieniu, ogniu, wodzie, miedzianych rurach i zawieszaniu się z powodu lagów, ale trzeba się przygotować na wydatek, jeśli nie na nowy komputer, to na nowe podzespoły. Sterowanie jest przyzwoite, ale wykonywanie szybkich ruchów jest dość trudne.

A teraz pozwólcie, że wyjaśnię, dlaczego uważam, że Lethal Company jest przereklamowany. Jest nudny. Można kochać ten symulator szopa pracza bez końca, ale po kilku miesiącach, jeśli nie tygodniach aktywnej gry, znudzi się. Gra nie tylko prosi, ale wręcz wymaga pełnej drużyny ze znajomymi. Sama zabawa w trybie kooperacji daje mi ocenę 7,5, ale ogólnie dałbym grze 4/10.