Little Nightmares 3

Uwielbiam ten uniwersum i jestem wdzięczny Tarsier Studios za jego stworzenie, ale uważam, że zasługuje na większy rozwój i uwagę, dlatego jestem bardzo podekscytowany rozwojem trzeciej części. Zawsze byłem sceptyczny i neutralny wobec Supermassive Games, ale po wszystkich zwiastunach, demach i gameplayu nie mam co do nich wątpliwości. To jest dokładnie taka kontynuacja, jakiej chciałem – inna historia, ale ten sam styl, klimat i muzyka; wszystko, co nieodłączne dla serii, zostało wiernie przeniesione do trzeciej części. Z niecierpliwością czekam na grę i wierzę w nowych twórców.

(Poza tym: Potępiam stronniczą nienawiść do LN3, opartą na zmianie twórców i braku bohaterów z poprzednich części. Gracze muszą nauczyć się powstrzymywać syndrom kaczuszki i dać szansę nowym, równie interesującym wizjom twórczym.)

Sama gra jest świetna, ogląda się ją z przyjemnością. Fabuła, postacie, potwory – wszystko jest fantastyczne. Nie mogę się doczekać premiery. Uwielbiałem ją w dzieciństwie i nadal ją uwielbiam.

(RECENZJA ZAWIERA DROBNE SPOILERY)

Trzecia część tej uroczej, klimatycznej gry grozy, wydana nie przez własne studio Tarsier Studios, ale przez inną spółkę zależną Bandai Namco, Supermassive Games, była mieszanką różnych elementów.

Z jednej strony mamy ciekawych bohaterów z nową rozgrywką dla każdego z nich, dodatkową historię o Dzieciaku i smutne zakończenie. Z drugiej strony mamy błędy, niewygodne sterowanie i wysoką cenę: nawet standardowa wersja gry kosztuje 2849 rubli.

Pomijając fakt, że zalety i wady trzeciej części są praktycznie takie same jak w przypadku dwóch pierwszych części, duch serii nieco osłabł w trzeciej części. Po pierwsze, tryb wieloosobowy. Rozumiem, że druga część również miała dwie postacie, ale Six był w pełni obecny z Mono tylko w jednym rozdziale, w szpitalu. W pozos… Czytaj całość