Wspaniały i okropny Resident Evil 0.
Po zagraniu w piątą część myślałem, że pod względem rozgrywki nigdy nie zobaczę niczego gorszego w serii. Jednak Resident Evil 5 jest po prostu banalny w porównaniu z pierwszą częścią. To chyba najbardziej wymagająca gra w całej serii.
Po pierwsze, nie ma w ogóle autozapisów. Okej, to zrozumiałe — kiedyś trudno było to zaimplementować na konsolach z ograniczoną pamięcią RAM. Ale po co ograniczać liczbę zapisów?
Po drugie, wrogowie są tu pozornie nieśmiertelni — przetrwają nawet trafienia z granatnika. A żeby dostać się do innego pokoju, trzeba za każdym razem oglądać animację otwierania drzwi. Prawdopodobnie poświęca się na to tylko 20 procent rozgrywki.
Ekwipunek jest absurdalnie mały. Nawet posiadanie dwóch postaci nie pomaga. Często trzeba dosłownie upuszczać przedmioty na podłogę, żeby złapać amunicję, przeładować broń, a potem ją podnieść.
A najcenniejszą rzeczą w grze są lekarstwa. Większość gry spędziłem biegając z niskim poziomem zdrowia, a to było na normalnym poziomie trudności!
Ogólnie rzecz biorąc, gra zdecydowanie nie jest dla nieprzygotowanych. Jeśli jesteś fanem serii i trafiłeś tu po remake'u czwartej lub drugiej części, będziesz bardzo zaskoczony, gdy zaczniesz grać.