S.T.A.L.K.E.R. 2: Heart of Chornobyl

Jak zwykle, to nudny, niedokończony bałagan. Gdybym wcześniej zaczął grać po roku czy dwóch, od razu bym się w to wciągnął i to była strata czasu. Będę musiał poczekać co najmniej rok. O rosyjskim dubbingu nawet nie wspomnę; mówię płynnie po angielsku, ale lagi są koszmarne. Interfejs jest zepsuty, nic nie jest zrozumiałe, niczego nie da się dostosować. Błędy są monstrualne, połowy z nich nie da się wyłapać w poszczególnych ustawieniach. Załadowanie gry do internetu zajmuje pół godziny, mimo że inne gry na tym samym silniku działają świetnie. Cholera, stworzyli „Zew Prypeci”, który prawie nie miał błędów, a teraz znowu jest nudnym, powolnym gównem. Utrudnienie gry nie stanowi problemu; zrobili to, dołożyli wszelkich starań, ale uczynienie jej grywalną jest po prostu niemożliwe. Chociaż jestem fanem serii, dopóki nie pojawią się mody, to gówno jest niegrywalne. Cholera, „ładowanie shaderów”... to żałosne, żadna z ich gier nie ładowała się tak długo. Po każdym błędzie możesz napić się kawy, zapalić papierosa... nacisnąć „dowolny klawisz” i znowu pić kawę, aż „shadery” załadują się ponownie po załadowaniu i przynajmniej pojawi się trawa. Cholera, a to praktycznie na jednym z najmocniejszych komputerów dzisiaj, czego można oczekiwać na zwykłym komputerze? 5-10 minut ładowania po każdym błędzie? Grafika na poziomie Spectrum? Jak oni mogą tak zoptymalizować niepowiązany silnik, że aż tak spowalnia? No cóż, już wspomniałem o niejasnym interfejsie. Mnóstwo domyślnie przypisanych klawiszy, kto wie jak, i brak możliwości dostosowania czegokolwiek, to żałosne. Wszelkie interakcje ze starym Stalkerem nic nie znaczą. Nawet domyślne klawisze ruchu są zepsute. Zrobienie przechyłu na „z” i „c” jest niemożliwe. To po prostu idiotyczne. Spędzasz pół dnia próbując po prostu zorientować się, które przyciski nacisnąć. Przecież to gra, po co zmieniać coś, do czego jesteś już przyzwyczajony? Zasadniczo, jak to zwykle bywa w tym zespole, poprawiliśmy to, co nam się podoba, a Ty sam to ogarniesz. Twoja opinia się dla nas nie liczy; jesteśmy wspaniali tacy, jacy jesteśmy.