S.T.A.L.K.E.R. 2: Heart of Chornobyl

Grałem w główną trylogię i wciąż mam mnóstwo pytań dotyczących Strefy, o-świadomości, Monolitu, Doktora...

Cieszyłem się, że S.T.A.L.K.E.R. 2 odpowiedział na wszystkie moje pytania.

Grałem na poziomie trudności Początkujący, aby w pełni cieszyć się fabułą.

Nawet błędy i słaba optymalizacja nie są w stanie zepsuć takiego arcydzieła.

Niestety, pewne wady zniszczyły pewną część moich komórek nerwowych, więc daję jej 9.

Spodziewałem się fajnej atmosfery i trudnego przetrwania w Strefie – i gra mnie nie zawiodła!

Co mi się podobało:

Mroczna, szczegółowa grafika – Strefa wygląda oszałamiająco.

Napięta rozgrywka – każdy strzał i każdy wybór ma znaczenie.

Atmosfera jest taka jak w oryginale – idealne połączenie strachu, tajemnicy i wolności.

Co mi się nie podobało:

Sporo błędów – postacie niezależne czasami zachowywały się dziwnie.

Wysokie wymagania systemowe – słabsze postacie mogą mieć problemy.

Jeśli kochasz S.T.A.L.K.E.R., to gra, w którą musisz zagrać. Robi wrażenie!

Stan techniczny pozostawia wiele do życzenia, ale poza tym gra jest doskonała. Mam nadzieję, że twórcy poprawią, jeśli nie wszystkie, to przynajmniej większość błędów. Spędziłem w grze kilkaset godzin. Nie wiem, co jeszcze robić. Nie mogę się doczekać trybu online, rozszerzeń i ulepszeń. Zdecydowanie polecam.

Gra jest doskonała, ale tylko 8/10, ponieważ musiałem zainstalować mody optymalizujące (po co za każdym razem kompilować shadery, skoro moja konfiguracja komputera i ustawienia graficzne się nie zmieniły) i od razu zbalansować mody. No cóż, bo szybkostrzelność strzelby nie może być taka sama jak pistoletu maszynowego. I naprawdę dziwnie wygląda, gdy wróg atakuje gracza, nawet zza ściany, na innym piętrze czy w gęstych zaroślach. Albo gdy gracz siedzący na dachu zostaje trafiony skuteczniej strzelbą niż karabinem szturmowym z lunetą.

Całkiem ciekawa fabuła i grafika.

Jeśli ktoś narzeka na lagi i zawieszanie się gry – czas wymienić sprzęt.

Uwielbiam to, godna kontynuacja serii!

Atmosfera i otaczający świat są po prostu niesamowite ;)

Jako oddany fan serii S.T.A.L.K.E.R. z niecierpliwością czekałem na premierę Heart of Chernobyl. Niestety, gra okazała się kompletnym rozczarowaniem i nie spełniła moich oczekiwań. Zacznę od strony technicznej. Gra była w fazie rozwoju przez około sześć lat (i od tego czasu...

Gorąco polecam. Gra jest cudowna, podobnie jak fabuła. Dialogi są idealne, zwłaszcza jeśli znasz język ukraiński i nie boisz się przeklinać (a nawet masz poczucie humoru). Zwroty akcji i przerywniki filmowe są fantastyczne. Są jednak pewne wady: na moim komputerze (RTX 3050 i Intel Core i5), ze średnimi ustawieniami grafiki, przejścia między portalami/przewodami i ładowanie zapisów gry zajmowały dużo czasu, a do tego dochodziły awarie, ale dla samej fabuły i piękna gry, warto. Jeśli jesteś niecierpliwy, pobierz kody do superbiegania, inaczej znudzisz się bieganiem po strefie (ale jak na grę z otwartym światem z modami, to jest idealne). Niektóre mutanty są całkowicie nie do zabicia (ponad 50 strzałów ze strzelby z bliskiej odległości w głowę pseudoolbrzyma). Mimo to zespół naprawdę się postarał i widać, dlaczego gra tak długo powstawała.

Gra powstawała w nierozsądnie krótkim czasie, a nawet wtedy, po premierze, była pełna błędów i nadal je ma, nawet dwa miesiące po premierze.

Szczerze mówiąc, grafika wcale nie robiła wrażenia. Jest na poziomie z 2015 roku, jeśli nie starszym.

Strzelanie wieloma broniami wydaje się nieco drewniane.

Krótko mówiąc, Grigorovich mnie zawiódł, ale i tak daję mu stosunkowo wysoką ocenę, ponieważ fabuła jest całkiem dobra, a klimat oryginalnego Stalkera jest obecny.

Zdecydowanie przeciętna gra, która nie dorównuje kontynuacji kultowej trylogii Stalker.

Tak, grałem i polecam. Pomimo błędów i kilku niedociągnięć (a jest ich sporo), gra jest pierwszorzędna. Zwłaszcza fabuła i sceny z obsadą. Ogólnie rzecz biorąc, to świetna kontynuacja. Myślę, że po wielu poprawkach gra będzie miała długoletnie grono fanów. I oczywiście będzie mnóstwo modów.

Gra mi się podobała. Oczywiście, nie jest pozbawiona wad, zwłaszcza na początku. Ale prawdziwy stalker nie da się zastraszyć takim trudnościom. Rozległe tereny, których wcześniej brakowało, oferują rozpoznawalne lokacje z poprzednich gier, na które natrafia się niespodziewanie, co jest imponujące. Płynne lokacje, dość wymagające potwory, ludzcy przeciwnicy też nie są bezradnymi manekinami, potrafią zaskoczyć, przeprojektowane anomalie, dość długa fabuła i mnóstwo zadań pobocznych.

Do oczywistych wad zaliczam: drogie naprawy/ulepszenia, ogromną liczbę niejasnych artefaktów, ewidentnie niedokończony system głodu, dziwne zbalansowanie broni, rentgenowski wzrok przeciwników i nadmierną precyzję (ledwo widać ich przez krzaki, ale strzelają celnie).

Gra mi się podobała. Oczywiście, nie jest pozbawiona wad, zwłaszcza na początku. Ale prawdziwy stalker nie da się zastraszyć takim trudnościom. Rozległe tereny, których wcześniej brakowało, oferują rozpoznawalne lokacje z poprzednich gier, na które natrafia się niespodziewanie, co jest imponujące. Płynne lokacje, dość wymagające potwory, ludzcy przeciwnicy też nie są bezradnymi manekinami, potrafią zaskoczyć, przeprojektowane anomalie, dość długa fabuła i mnóstwo zadań pobocznych.

Do oczywistych wad zaliczam: drogie naprawy/ulepszenia, ogromną liczbę niejasnych artefaktów, ewidentnie niedokończony system głodu, dziwne zbalansowanie broni, rentgenowski wzrok przeciwników i nadmierną precyzję (ledwo widać ich przez krzaki, ale strzelają celnie).

Słaba, średnia gra, a raczej to samo, co z Cyberpunkiem 2077, wygląda jakby gra była w fazie rozwoju 1,5 - 2 lat, krótko mówiąc, chodzi o to, że od momentu zapowiedzi i praktycznie do premiery gra nie istniała, mam nadzieję, że GSC przyjrzy się CDPR i wszystko naprawi, jako fan TC, CHN i ZP mam nadzieję i czekam.

To właśnie ten S.T.A.L.K.E.R.2, na który wszyscy czekaliśmy z niecierpliwością! I spełnił wszystkie nasze nadzieje i oczekiwania! GSC – BRAVO! Udało się! Nie zawiedliście nas! Uratowaliście to, co najważniejsze – klimat gry, fabułę tak rozbudowaną i zawiłą, że momentami włosy stają dęba, zagadki i zadania – arcydzieła, a to wszystko na tle niezrównanej grafiki! Nic więc dziwnego, że gra opłaciła się już pierwszego dnia premiery, najważniejszym wskaźnikiem – jest miłość i sympatia graczy z całego świata, która od premiery tylko wzrosła! Dzięki za marzenie, spełniło się!)

Gra jest naprawdę fajna, a dodatkowo plusem jest brak rosyjskiego dubbingu. Z jednej strony, najlepiej grać z ukraińskim dubbingiem, ponieważ akcja rozgrywa się na Ukrainie, ale nawet dla Rosjan język ukraiński jest w miarę zrozumiały. Jeśli chodzi o rozgrywkę, to po prostu kolejna historia z gatunku „przynieś i idź”, ale momentami jest naprawdę interesująca, a w innych momentach nieco nudna, na przykład gdy trzeba przynieść butelkę i zdobyć na nią kupony.

Jestem od dawna fanem serii S.T.A.L.K.E.R. i z niecierpliwością czekałem na premierę.

Pierwszą rzeczą, która rzuca się w oczy, jest grafika. Jest po prostu niesamowita! Każda lokacja wygląda bardzo klimatycznie i zapada w pamięć.

Rozgrywka również jest na najwyższym poziomie. Gra oferuje szereg ciekawych misji, które pozwalają lepiej wczuć się w świat Zony. System walki również został ulepszony w porównaniu z poprzednimi grami z serii. Bitwy są teraz bardziej dynamiczne i wciągające.

Chciałbym również podkreślić ścieżkę dźwiękową. Odgłosy natury, muzyka i głosy postaci tworzą niepowtarzalną atmosferę, która pozwala graczowi zanurzyć się w świecie gry.

Jednak optymalizacja pozostawia wiele do życzenia. Z pewnością zostanie to poprawione z czasem, ale wydanie gry w takiej jakości nie jest tego w… Czytaj całość

Druga część nie jest gorsza od pierwszych trzech. Aby lepiej zrozumieć grę, zagraj w pierwsze trzy części: Cień Czarnobyla, Zew Prypeci i Czyste Niebo. To po prostu bestsellery w świecie gier; żadna inna gra nawet się do nich nie zbliża!!!

S.T.A.L.K.E.R. stał się brutalną strzelanką kosztem klimatu i filozoficznych podstaw pierwszych trzech gier. Jest w nim zbyt wiele nieuniknionych zabójstw, co dewaluuje humanizm i życzliwość, tak bardzo potrzebne dziś (przepraszam za banał, ale nawet dzieci w to grają). NIICHAZ ewidentnie pochodzi z innej gry i świata, co znacznie osłabia realizm fabuły. Mechanika gry jest w 30% niedopracowana. Przede wszystkim chciałbym ograniczyć nielogiczne odradzanie się postaci niezależnych i potworów, które pojawiają się znikąd, co utrudnia protagonistom eksplorację Strefy, a także złagodzić poziom przesyconej wrogości w grze, w tym w kwestii pogody („jakie były zachody i wschody słońca na Jantarze”). Pomimo zróżnicowanego ukształtowania terenu Strefy, nadal utrzymuje się wrażenie monotonii, przeludnienia, krzaczastej roślinności, błotnistej gleby i braku trawy.

Fantastyczna gra z kilkoma drobnymi problemami. Trochę dopracowania i gra jest gotowa.

Od czasu TC jestem bardzo lojalny wobec gier GSC i odrobina cierpliwości zawsze wystarczy, żeby je ukończyć.

Warto kupić, ale jest mnóstwo błędów. Nie wszystkie psują rozgrywkę, ale i tak psują zabawę.