Six Days in Fallujah

Myślę, że największą siłą gry (na razie w wersji demo) jest jej atmosfera. Czujesz się tak wciągnięty w wydarzenia, które faktycznie miały miejsce, że aż robi się strasznie. Oprócz tej przytłaczającej atmosfery, doskonałe udźwiękowienie sprawia, że ​​po każdym strzale wroga srasz w gacie, a kiedy byłem ostrzeliwany z moździerza, kuliłem się w kącie, zdezorientowany i przerażony, czekając na koniec. Dźwięki broni, wybuchów i otoczenia są niesamowicie głośne i nie da się ich regulować. I to nawet nie jest minus, bo dodaje to jeszcze więcej immersji i klimatu.

Grafika jest solidna; nie mam superkomputera, ale piksele nie były aż tak straszne.

Optymalizacja – jak na superkomputer, nie spodziewałem się płynnego działania na wysokich ustawieniach. Gra zacięła się tylko kilka razy podczas intro/ładowania poziomu.

Sterowanie – standardowe, zaskakująco mało przycisków jak na strzelankę taktyczną i niemal wygodne dwukrotne naciśnięcie R do przeładowania. (Klawisz nie reaguje; pierwsze naciśnięcie R sprawdza amunicję, a czasami trzeba obejrzeć animację sprawdzania magazynka). Zasadniczo wszystko to można dostosować.

Rozgrywka – nic specjalnego jak na strzelankę taktyczną w wersji demo. Brakuje ekwipunku do różnorodnej personalizacji, ale klasy mają swój własny, stały ekwipunek.

Fabuła – JESZCZE jej nie ma, ale nawet w menu głównym jest opcja trybu fabularnego, więc ją dodadzą.

P.S. Nie pisałem szczegółowo o niczym poza atmosferą, bo nie miałem czasu dużo grać, ale już chciałem napisać recenzję.