«Mistrzowsko Bawi się Emocjami Publiczności» — Recenzje i Oceny dla 28 Lat Później Przybywają

Zazwyczaj szukamy adrenaliny w rozrywce dla katharsis. Ekscytujący reboot Boyle'a oferuje również oświecenie.

To kontynuacja nie bada temperatury brytyjskiego społeczeństwa po pokoleniu, lecz raczej vivisekcjonuje jego drgające resztki.

28 Years Later jest tak samo silnym i aktualnym badaniem konfliktów kulturowych jak oryginał, a Danny Boyle i Alex Garland pociągają za struny serca z krwawą, śmiertelną umiejętnością.

Jedną z głównych nagród 28 Years Later jest to, że nigdy nie wydaje się cyniczną próbą powrotu do sprawdzonego materiału tylko z powodów komercyjnych. Zamiast tego, twórcy filmu wydają się wracać do historii, której alegoryczny komentarz na temat dzisiejszego ponurego krajobrazu politycznego wydaje się bardziej aktualny niż kiedykolwiek.

Choć silniejszy w bardziej bezpośredniej pierwszej części niż w eksperymentalnej i halucynacyjnej drugiej, 28 Years… wciąż dostarcza wystarczająco dużo terroru, krwi i napięcia, aby zaspokoić.

Nawet jeśli 28 Years Later przypomina wielokrotne uderzenia w głowę młotkiem metafory, Boyle wciąż jest w dużej mierze przekonującym reżyserem, a film oddziela się od pierwszej części, oferując coś wyraźnie bardziej sentymentalnego i mitycznego niż wcześniej.

Teraz mamy 28 Years Later, interesujący, tonalnie niepewny rozwój, który dokonuje pokoleniowego, a nawet ewolucyjnego skoku w przyszłość od początkowej katastrofy, tworząc coś, co łączy ludowy horror, satyrę na małą Anglię, a nawet proces żałoby za wszystko, co się wydarzyło. I są tam kolosalne występy gościnne.