Czy naukowcy przywrócili wilki szare? Analiza nowego kamienia milowego w nauce

One of the biggest sensations in recent days is the birth of wolf pups Romulus, Remus, and Khaleesi. These aren’t ordinary pups — according to a statement by gene-editing company Colossal Biosciences, they are the first representatives in 13 000 years of the extinct mammal species Aenocyon dirus. This predator was the inspiration for the direwolves in fantasy author George R. R. Martin’s works. Does this mean scientists have successfully revived an extinct species? Is Jurassic Park no longer just science fiction? Let’s find out.

Ponieważ mówimy o Jurassic Park, ważne jest, aby od razu zaznaczyć: nikt nie wskrzesił direwolfów używając krwi zachowanej w komarach lub zamrożonych komórek, jak w popularnym filmie o dinozaurach. Taki scenariusz uznawany jest za niemożliwy, ponieważ DNA starożytnych zwierząt jest zbyt zdegenerowane. Zamiast tego, Colossal Biosciences wykorzystało zaawansowane technologie edycji DNA i klonowania, aby odtworzyć cechy, które, jak sądzą naukowcy, wyróżniały Aenocyon dirus spośród jego najbliższych współczesnych krewnych.

Najpierw genetycy wyizolowali DNA z dwóch skamieniałości: 13 000-letniego zęba z Ohio i 72 000-letniej kości słuchowej z Idaho. Jak wspomniano, pełne genomu nie można odtworzyć z takich skamieniałości, ale badacze uzupełnili luki, używając DNA najbliższego krewnego Aenocyon dirus — wilka szarego (Canis lupus).

Colossal Biosciences zidentyfikowało 20 różnic w 14 genach odpowiedzialnych za cechy direwolfów. Wśród nich były masywna czaszka, silne nogi, jasna sierść i większe ciało.

Następnie naukowcy pobrali krew od wilków szarych i edytowali DNA za pomocą nowych technologii. Jądra edytowanych komórek zostały przeszczepione do komórek jajowych psów (Canis familiaris), zastępując rodzimą DNA. Powstałe zarodki zostały następnie wszczepione do surogatów psów.

Romulus i Remus urodzili się w październiku ubiegłego roku, a Khaleesi w styczniu tego roku. Szczenięta zostały niemal natychmiast przestawione na karmienie butelką. Obecnie żyją w chronionym ekoparku pod stałą obserwacją.

Interesujące jest to, że mimo iż zwierzęta są wychowywane przez ludzi, zachowują się bardziej jak dzikie stworzenia niż domowe psy i starają się unikać kontaktu z ludźmi.

W ramach swoich wysiłków na rzecz przywrócenia mamuta włochatego (Mammuthus primigenius), Colossal Biosciences zaprezentowało również tzw. "włochatą mysz" w zeszłym miesiącu. To genetycznie zmodyfikowane zwierzę ma cechy charakterystyczne dla mamutów, z kluczową cechą będącą gęstą złoto-brązową sierścią.

Teoretycznie, stworzenie włochatych myszy przybliża nas o krok do ożywienia mamutów. Jednak wielu ekspertów pozostaje sceptycznych wobec takich osiągnięć, wskazując na przyszłe wyzwania i ryzyka związane z eksperymentowaniem z dużymi ssakami. Z etycznego punktu widzenia prace firmy budzą również obawy.

Jeśli chodzi o Romulusa, Remusa i Khaleesi, ich status jako pierwszych przedstawicieli Aenocyon dirus od 13 000 lat jest kwestionowany przez niektórych badaczy. Eksperci podkreślają, że te zwierzęta nie są prawdziwymi wilkami dire, lecz genetycznie zmodyfikowanymi wilkami szarymi. Tak, posiadają pewne cechy wymarłego gatunku, ale to nie czyni ich jego członkami.

W wywiadzie BBC, paleogenetyk dr Nic Rawlence z Uniwersytetu w Otago stwierdził:

Rawlence dodał również:

Romulus, Remus i Khaleesi nie mają śladów starożytnego DNA. Ich geny jedynie naśladują hipotetyczne cechy Aenocyon dirus. Zauważa to biolog Vincent Lynch z Uniwersytetu w Buffalo w artykułach Euronews:

Ważne jest również, aby zauważyć, że Aenocyon dirus i wilki szare nie są ze sobą blisko spokrewnione. Ich przodkowie rozdzielili się od siebie kilka milionów lat temu i należą do różnych rodzajów.

Mówiąc to, przedstawiciele Colossal sami przyznają, że Romulus, Remus i Khaleesi nie są klonami wymarłego gatunku. Jednak według dyrektor naukowej Beth Shapiro, to tak naprawdę nie ma znaczenia, ponieważ szczenięta są „funkcjonalnymi odpowiednikami”. Uważa, że ważne jest, aby miały kluczowe cechy Aenocyon dirus.

Jak wspomniano wcześniej, firma pracuje również nad przywróceniem mamutów. Colossal planuje wykorzystać dostępne fragmenty DNA z mamutów włochatych oraz geny współczesnych słoni azjatyckich, aby stworzyć nowe zwierzę. Naukowcy edytują geny związane z futrem, tłuszczem i termoregulacją. Firma ma na celu wyprodukowanie pierwszego cielaka do 2028 roku.

Ponadto zsekwencjonowano genom tygrysa tasmańskiego (Thylacinus cynocephalus), znanego również jako thylacine. Teoretycznie można go teraz odtworzyć, ale reprodukcja torbaczy w warunkach laboratoryjnych pozostaje skomplikowanym procesem.

Innym poważnym wyzwaniem jest wszczepienie zarodka do jaja ptaka. If postępy zostaną poczynione w tej dziedzinie, Colossal może spróbować ożywić dodo (Raphus cucullatus) używając jego najbliższego żyjącego krewnego — gołębia nikobarskiego (Caloenas nicobarica).

Jedno stworzenie, którego prawdopodobnie już nie zobaczymy, to kot szablozębny Smilodon. DNA, które znaleziono, jest zbyt uszkodzone, a Smilodon nie ma bliskich żyjących krewnych wśród dzisiejszych gatunków kotów.

Więc, czy naukowcom udało się przywrócić Aenocyon dirus? Z czysto naukowego punktu widzenia — nie, gatunek pozostaje wymarły. Nowe szczenięta to genetyczne imitacje. Z drugiej strony, praca wykonana przez Colossal Biosciences to nadal ogromne osiągnięcie, które wpłynie na przyszłość genetyki. Dokładnie jak, pozostaje do zobaczenia.

Co o tym myślisz? Jak się czujesz w związku z takimi projektami? Podziel się swoimi przemyśleniami w komentarzach.