Kingdom Come: Deliverance 2

Druga część uwielbianego KCD nie sprawia wrażenia nowej gry, a raczej dodatku do pierwszej części, ale to zdecydowanie nie jest minus. Rozgrywka i fabuła są wciągające: 40-godzinna sesja minęła w mgnieniu oka!

Niestety, walka pozostaje monotonna i żadne sztuczki jej nie poprawiają; po 20. bitwie robi się nudno. Krótko mówiąc, gra trzyma poziom.

Poprzednia gra pozostawiła mnie z mieszanymi uczuciami – była ciekawa, ale nie porwała mnie do końca. Coś mnie powstrzymywało. Ta jednak to zupełnie inna historia. Dwa tygodnie nieprzerwanej gry, masa silnych emocji. To zdecydowanie moja aktualna gra roku.

Kingdom Come: Deliverance 2 to wspaniała gra! Fabuła jest porywająca, klimat pierwszorzędny, a grafika rewelacyjna. Walka miejscami jest nieco powtarzalna, ale to nie psuje wrażeń.

Jeśli podobała Ci się pierwsza część, na pewno się nie zawiedziesz.

Zdecydowanie polecam, zwłaszcza tym, którzy cenią sobie dopracowaną rozgrywkę!

Najlepsza gra, w jaką kiedykolwiek grałem. Zacząłem pierwszą część sceptycznie, ale potem nie mogłem się oderwać! Ciekawa historia, emocjonujące bitwy i kunszt kowala! W pierwszej części też lubiłem odbudowywać wioskę, ale szkoda, że ​​w drugiej tak nie jest. Ale i tak to arcydzieło! Mam nadzieję, że powstanie trzecia część!

To najlepsza gra, w jaką kiedykolwiek grałem. Nigdzie nie widziałem takiego poziomu dopracowania. Druga część zachwyciła mnie niesamowitą grafiką i poprawioną użytecznością.

Gra zachwyciła mnie rozgrywką, realizmem i klimatem. Niewiele jest obecnie dobrych gier, ale tę polecam.

Ukończyłem pierwszą część i byłem w 100% zadowolony. Walka w pierwszej części była trudna, ale stopniowo się z nią oswajałem. To pierwsza gra na świecie z takim systemem walki, więc wielu krytykowało ją za poziom trudności. Nikt nie chciał „pocić się i cierpieć”. Wszyscy chcieli szybko i bez wysiłku eliminować wrogów. Mimo to gra ujawniła swój prawdziwy potencjał w stopniowym rozwoju gry i awansowaniu postaci, co ostatecznie okazało się niesamowite. Jednak nawet z awansowanym głównym bohaterem, nadal trudno jest wygrać z wieloma przeciwnikami, ponieważ nie da się nadążyć za wszystkimi. W drugiej części pies trochę pomaga, ale nie zawsze.

Dla mnie gra jest po prostu niesamowita. Osobiście zbudowałem komputer z najwyższej półki, żeby cieszyć się grą w KSD II.

Lubię grać i nie spieszę … Czytaj całość

Doskonała gra, bardzo klimatyczna. Może wydawać się nieco rozwleczona, ale gdy już wczujesz się w klimat, to jest to plus.

To najlepsza gra, w jaką kiedykolwiek grałem. Od dawna jestem fanem Gothica, ale ta gra naprawdę mnie wciągnęła.

Najbardziej uderzyło mnie to, jak szczegółowa była każda postać w tej grze. Twórcy stworzyli nie tylko kolekcję postaci, ale całą galerię żywych, wielowymiarowych osobowości, z których każda ma swoją własną, unikalną historię i osobowość.

Ogólnie rzecz biorąc, jestem wielbicielem!

Wszystko w tej grze jest fantastyczne:

Grafika, rozgrywka, fabuła, postacie, zadania. Sama rozgrywka na początku wydaje się trudna. Do systemu walki trzeba się przyzwyczaić. Ale warto. Gra wciąga. Jest mnóstwo do zrobienia, a tworzenie przedmiotów jest interesujące i satysfakcjonujące. Zdecydowanie pozycja obowiązkowa dla każdej gry! Gorąco polecam!

Symulator średniowiecza.

Doskonała walka.

Głupie, skryptowane postacie niezależne.

Granie jest przyjemne, a to najważniejsze.

Fabuła wciąga niczym dobra książka. Misje poboczne są również urocze na swój sposób i warte poświęconego im czasu. Pomiędzy aktywnościami fabularnymi jest czas na eksplorację półotwartego świata, ćwiczenie warzenia eliksirów i kowalstwa. Atmosfera gry została odtworzona z miłością i dbałością o szczegóły. Jeśli oberwiesz w jednym obozie, możesz poćwiczyć w innych miejscach i spróbować ponownie z nowym sprzętem. Możesz też grać w drugą stronę, po cichu.

Krytyką jest stosunkowo niewielka liczba losowych aktywności poza misjami. W Kutenbergu są pewne wizualne niedociągnięcia, gdzie tekstura domu ładuje się z oddali, gdzie jest bardzo zauważalna. Występują również spadki liczby klatek na sekundę podczas złożonych scen.

Moja opinia: warto zagrać!

RPG Roku 2025!

Naprawdę wspaniała gra pod względem fabuły, świata i postaci.

Doskonała gra. Bardzo dobrze wykonana.

Ciekawa fabuła, dobra optymalizacja.

Imponujący projekt, gra się w niego jak w książkę, a po każdym rozdziale nie można się od niego oderwać przez długi czas. Po ukończeniu fabuły gra staje się bezzębna, ale wciąż ma swoje urocze konwencje i mechanikę. Jedną z wad jest to, że trzeba w niej żyć. Innymi wadami są drobne błędy graficzne.

W skrócie: Jeszcze więcej realizmu, średniowiecznych klimatów i skomplikowanych decyzji w kontynuacji kultowej gry RPG.

Co mnie zachwyciło:

Przemyślany świat – miasta, przyroda i ludzie wyglądają na bardziej żywych niż w pierwszej części.

Ulepszona walka – mechanika jest bardziej złożona, ale bardziej sprawiedliwa (z czasem).

Fabuła oparta na wyborach – decyzje wpływają na otoczenie i zakończenie.

Co mnie rozczarowało:

Problemy techniczne – postacie niezależne czasami zachowują się dziwnie, a gra się zawiesza.

Trudny punkt wejścia – początkujący będą mieli problem (gra nie wybacza).

Jeśli lubisz wymagające, historyczne gry RPG, to jest to pozycja obowiązkowa. Ale wymagana jest cierpliwość!

Świetna gra. Jeszcze jej nie ukończyłem, ale ogólnie bardzo mi się podoba. Zdecydowanie polecam, szczególnie tym, którym podobała się pierwsza część.

W porównaniu z pierwszą częścią, gra jest wyraźnie lepsza, ale nic ponadto. Twórcy zbyt mocno skupiają się na historycznej dokładności i realizmie, przez co rozgrywka wydaje się mniej tradycyjna, a bardziej przypomina symulację narodzin w średniowiecznych miastach, na polach itd.

Walka jest o wiele bardziej wyrozumiała w porównaniu z horrorem, którego byliśmy świadkami w pierwszej części.

Nie mam zastrzeżeń do grafiki.

Grze ewidentnie brakuje dynamiki, a postaciom humoru, a nawet pewnej dozy absurdu. Wszystko jest zbyt poważne.

Nie ukończyłem gry, bo była zbyt trudna. Możecie mnie nazwać casualem, ale ludzie przychodzą do gier (poza soulslike'ami i kilkoma innymi wyjątkami), żeby się zrelaksować po ciężkim dniu pracy, a nie po prawdziwą symulację wszystkich trudności życia postaci i jej ru… Czytaj całość