Recenzja Sniper Elite V2

There are many games about the Great Patriotic War. Much more than anyone can imagine. This year (2012), the ranks of World War II games have been replenished. A new recruit is the project by Rebellion Developments — Sniper Elite V2. I don't know why the developers chose such an unusual name, but that's not the main thing. In today's review, we will talk about the game Sniper Elite V2.

Jak to bywa w tradycji, zaczniemy od fabuły. Z nazwy gry można już zrozumieć, że główną rolę w historii odgrywa snajper. I to nie radziecki, a amerykański. Wydarzenia rozgrywają się w ostatnich dniach wojny, kiedy Związek Radziecki już mocno przycisnął faszystów, a pozostało tylko powiesić flagę nad Reichstagiem. To główna fabuła dla Ciebie. Zostajemy wrzuceni w sam środek, aby pomóc ZSRR osiągnąć zwycięstwo.

Ponieważ gramy jako snajper, a nie zwykły żołnierz, naszą główną taktyką jest skradanie się. Twórcy zapewnili nam wszystko, co potrzebne, aby śledzić wroga z ukrycia. Wcześniej naszym jedynym urządzeniem do szczegółowego badania pozycji wroga był tylko celownik karabinu, ale teraz dostajemy również lornetkę. Z pewnością wielu uważa lornetkę za zbędną, ale nie w Sniper Elite V2. Dzięki lornetce możemy przeglądać pozycje wroga, opracowywać taktyki bitewne i, co ważne, zauważać odbicie celowników snajperskich wroga ukrywających się w okopach.

I tak, gdy wróg znajduje się w celowniku, a my jesteśmy gotowi do strzału, rozlega się strzał, a my możemy obserwować, jak kula leci prosto w głowę naszego wroga, a następnie dokładnie zbadać, gdzie kula weszła, jak przebiła czaszkę wroga lub złamała jego kręgosłup szyjny. Cała ta scena jest opatrzona odpowiednimi dźwiękami. Mamy możliwość ustawiania pułapek, które eksplodują po aktywacji, powodując, że ciało wroga opada na zimną ziemię. Oczywiście pułapki trzeba ustawiać mądrze, aby na pewno trafić wroga i nie nadepnąć na te grabie samemu. Jak wspomniałem, głównym elementem gry jest skradanie się, ale twórcy popełnili błąd w jednym aspekcie. Główny bohater albo cicho skrada się w pozycji crouch, co jest nieco irytujące, ponieważ nie można biegać w crouch, albo jeśli idziemy normalnie, jest taki tupot, że niemożliwe jest, aby go nie usłyszeć. Najwyraźniej dlatego twórcy nie obdarzyli naszych przeciwników wizją orła i słuchem wilka. Więcej niż połowa wrogów jest albo głucha, albo ślepa, a ich reakcja czasami jest bardzo wolna. Te wskaźniki są męczące, a gra na niektórych etapach zamienia się w nudny strzelanek, tylko z ukrycia. Co więcej, sztuczna inteligencja wroga nie jest zbyt rozwinięta, można zorganizować kilka pułapek w tym samym miejscu z rzędu, a za każdym razem wróg je aktywuje. Jednak jeśli zostaniesz zauważony, to ogień zaporowy zostanie skierowany na twoją pozycję, zauważ, na twoją pozycję, a nie na ciebie, a w tym czasie możesz szybko się wymknąć i ukryć w innym miejscu.

W grze znajduje się sprzęt bojowy, ale jest niszczony jednym strzałem. Najważniejsze to znaleźć zbiornik paliwa i wysadzić go w powietrze jednym strzałem. Eksplodujące beczki, które można znaleźć w lokalizacjach, mogą również pomóc w tej sprawie.

Pod względem dźwięku gra jest akceptowalna, chociaż wojskowe melodie, które powtarzają się w kółko, sprawiają, że chce się wyłączyć głośniki. Po zauważeniu zabitego towarzysza, wrogowie zaczynają krzyczeć coś w stylu: „Mamy ofiarę”, „Znajdź go!” i tak dalej. W momencie strzału przez kręgosłup szyjny lub czaszkę wroga słychać trzask kości, co dodatkowo potęguje wrażenie pewnej śmiertelności. Przy okazji, moment, gdy pokazuje, jak kula wierci czaszkę wroga, bardzo przypomina grę Mortal Kombat 2011, z bardzo podobnymi „strzałami rentgenowskimi”. Ale niezależnie od tego, jak dobry jest dźwięk, nie może on załatać wszystkich dziur w rozgrywce, która szybko staje się nudna.

Moja rada dla Ciebie, jeśli chcesz naprawdę interesującej i wymagającej gry, włącz tryb gry hardcore. Tam musisz brać pod uwagę kierunek i prędkość wiatru, obliczać odległość lotu kuli i tak dalej. Ogólnie rzecz biorąc, musisz brać pod uwagę wszystkie czynniki zewnętrzne wpływające na trajektorię kuli. Cóż, od razu przypomina mi to dobre stare „Worms”, gdzie trajektoria kuli również zależy od czynników zewnętrznych. Ogólnie rzecz biorąc, gra okazała się dobra pod względem dźwięku i grafiki, ale niestety rozgrywka i fabuła są nieco nudne.