Recenzja drugiego sezonu Twisted Metal

In latach 90. i na początku 2000. wysokiej jakości adaptacje gier były rzadkością. Ale dzisiaj sytuacja się zmieniła. Serial telewizyjny Arcane, Castlevania, Fallout i Cyberpunk: Edgerunners okazały się zaskakująco udane i przyciągnęły uwagę nawet tych osób, które nigdy nie słyszały o oryginalnym źródle. W 2023 roku zadebiutował program oparty na wyścigach Twisted Metal, a dwa lata później wydano drugi sezon. Obejrzałem go do końca i spieszymy się, aby podzielić się naszą opinią.

Twisted Metal to seria gier wyścigowych od Sony. Jej kluczową cechą jest możliwość używania różnych broni, od karabinów maszynowych po miny i rakiety. Dlatego wśród trybów gry znajdują się nie tylko standardowe wyścigi, ale także walki na arenie, gdzie trzeba fizycznie zniszczyć przeciwników. Koncepcja okazała się interesująca i szybko zyskała popularność.

Jeśli zdecydujesz się dzisiaj sprawdzić Twisted Metal, polecamy grę z 2012 roku, która została wydana wyłącznie na PlayStation 3. Łączy ona charakterystyczną rozgrywkę z dobrą fabułą, która jest przedstawiana za pomocą filmów z żywymi aktorami. Lokalne opowieści z pewnością przypadną do gustu fanom mrocznych i brutalnych filmów z nutą czarnego humoru. A jeśli jesteś obojętny wobec nich, możesz po prostu cieszyć się wysokiej jakości akcją w samochodach. W dzisiejszych czasach już takich wyścigów się nie robi.

Postapokaliptyczne otoczenie z samochodami natychmiast wywołuje skojarzenia z serią Mad Max. Jednak pierwszy sezon Twisted Metal różni się od filmów George'a Millera dzięki silnemu humorowi. W nim brutalne walki i szalone prędkości są uzupełnione naprawdę zabawnymi żartami.

Główny wątek serialu nie jest bezpośrednio związany z grami — historia tutaj jest samowystarczalna. Jednak pojawiają się w niej znane postacie, na przykład Sweet Tooth, znany również jako Sweet Tooth. Mówimy o okrutnym psychopacie w masce klauna, który porusza się furgonetką z lodami. Rolę głównego bohatera Johna Doe zagrał Anthony Mackie, znany z roli Falcona w Marvel Cinematic Universe. To on przejął maskę i tarczę Kapitana Ameryki po Steve'ie Rogersie.

Seria Twisted Metal okazała się doskonałą komedią akcji z wieloma niespodziewanymi zwrotami akcji i zapadającymi w pamięć scenami. Jednak pierwszy sezon był postrzegany jako wstęp do znacznie bardziej grandioznych wydarzeń, które powinny się wydarzyć w kontynuacji. Co ciekawe, coś podobnego miało miejsce w filmie Mortal Kombat (2021), gdzie widzieliśmy tylko przygotowania do turnieju Mortal Kombat. Obiecują pokazać nam same walki na arenie w drugim filmie.

Bezpośrednia kontynuacja pierwszego sezonu byłaby świetną opcją dla rozwoju fabuły. Ale wszystko zaczyna się od dużego wspomnienia, które poświęcone jest życiu postaci przed apokalipsą. I nie mówimy tutaj o poważnych momentach, które wpłyną na główną fabułę, ale o absurdalnym żarcie na młodzieżowej imprezie z tragicznymi konsekwencjami. Autor tych słów miał całkowicie nieodpowiednie skojarzenie z fabułą gry Until Dawn. To zbędne tło dla jednej z bohaterek, które można by łatwo pominąć.

Następnie pokazano nam spokojne życie Johna. Pracuje jako dostawca pizzy, pije piwo z przyjaciółmi i gra w pierwsze części Twisted Metal na automatach. Po drodze chłopak próbuje wydostać się z Nowego San Francisco, które stało się dla niego więzieniem, ale na początku nie pozwala mu się na to. Bohater jest zamknięty w domu, w którym nie ma co robić, dlatego zaczyna czytać książki dla dziewcząt i osobisty dziennik swojej siostry.

Sprawy są nieco ciekawsze w przypadku historii Dollface, która prowadzi gang zabójczyń. Ale tylko w momentach z Sweet Tooth i jego represjami wobec rywali przypominamy sobie, co było dobre w pierwszym sezonie. Lekko rozwleczone i nudne wprowadzenie jest potrzebne, aby powiedzieć nam informacje, które już znamy — odbędzie się wielka rywalizacja między wyścigowcami. Odbędzie się ona według zasad królewskiej bitwy — będzie tylko jeden zwycięzca.

Stopniowo akcja przyspiesza. Na przykład, pokazano nam dobrze zainscenizowany wyścig z czterema uczestnikami. A lekko absurdalne próby mówienia o wartości rodziny przerywane są strzałami i spektakularnym pojawieniem się Axela, jednego z najbardziej kolorowych wyścigowców w serii gier Twisted Metal.

Zaskakująco, dużo czasu poświęcono relacjom, które rozwijały się między bohaterami. Niektórzy chcą walczyć ramię w ramię, inni cieszą się z spotkania starych znajomych, a jeszcze inni nie mogą się doczekać, aby się wzajemnie wykończyć. Ale, w przeciwieństwie do Squid Game, morderstwa podczas przerw między zawodami są tutaj surowo karane.

Podczas licznych dialogów postacie uczestników turnieju zostają nam ujawnione. W rezultacie widzimy nie tylko dziwaków, ale pełnoprawne postacie z własnym spojrzeniem na świat. Dlatego śmierć każdej z nich jest postrzegana jako znaczące wydarzenie.

Same wyścigi przypominają poziomy z wyścigów przetrwania. Wśród nich znajduje się dostarczenie określonego przedmiotu w ograniczonym czasie, polowanie na konkretne cele oraz rzeź, w której musi pozostać tylko jeden samochód. Są też inne odniesienia do gier wideo w duchu używania kodów cheat i walki z bossem na końcu. Nie ma tu żadnych wskazówek realizmu, ale jest to całkowicie niepotrzebne, ponieważ wydarzenia są przedstawione jako lekka komedia.

Jednocześnie sama akcja jest perfekcyjnie zainscenizowana. Wysokie prędkości łączą się z wystrzałami z karabinów maszynowych, strzałami z wyrzutni rakiet i elektrycznych broni, a także kolorowymi eksplozjami. Wiele aren ma swoje własne elementy pokazowe w duchu błyskawic. W rezultacie oglądanie walk samochodowych jest naprawdę interesujące. W pewnych momentach można nawet poczuć przypływ adrenaliny. Jest to uczucie porównywalne do wyścigu w grze, gdy zwycięstwo jest już blisko, ale w ostatniej chwili można popełnić błąd i przegrać.

Serial jest przesycony humorem od początku do końca. Autorzy nie wahają się kpić z rasizmu, brutalnych morderstw, kanibalizmu i głupoty jednostek. A kiedy śmierć wyimaginowanego bohatera jest odgrywana jako pełnoprawna dramat, po prostu nie można powstrzymać uśmiechu. Humor nadaje ton narracji i znacznie rozcieńcza odcinki, gdy na ekranie nie ma akcji samochodowej. Rhett Reese i Paul Wernick byli odpowiedzialni za fabułę. Ich najbardziej uderzająca praca to trylogia filmów o Deadpoolu. Podpisowy styl pisarzy jest również odczuwalny w Scratching Metal.

Było też miejsce na romans. Relacja między Johnem a Quiet rozwijała się logicznie w drugim sezonie. Szczególnie udane były pikantne momenty, na przykład, gdy zakochani drażnią się nawzajem w obliczu niebezpieczeństwa. Podczas takich scen można naprawdę poczuć chemię między postaciami.

Niestety, sam wszechświat jest słabo rozwinięty. Wiemy, że istnieją stosunkowo bezpieczne miasta, a także ludzie, którzy żyją za ich murami i ryzykują swoje życie każdego dnia. Panuje między nimi wrogość, ale jak dotąd nie przerodziła się ona w otwartą konfrontację. Wszyscy ocalańcy są zainteresowani wyścigowym turniejem organizowanym przez Calypso, osobę o mistycznych mocach. Jego rola jest mniej więcej taka sama jak w grze z 2012 roku — obiecuje spełnić każde życzenie.

Być może świat Twisted Metal zyska więcej uwagi w kolejnych sezonach. Ale na razie to, co dzieje się poza konkurencją, jest zbyt proste i schematyczne.

Jeśli lubisz komedie akcji, jesteś fanem Twisted Metal lub po prostu brakuje ci estetyki motoryzacyjnej z "Mad Max" — gorąco polecamy, abyś sprawdził ten serial. Ale powinieneś zacząć od pierwszego sezonu. Nie powinieneś oczekiwać głębokiego sensu ani drugiego dna z tego programu — to przyjemna rozrywka na kilka wieczorów, nic więcej.

Czy oglądałeś już drugi sezon Twisted Metal? Podziel się swoimi opiniami w komentarzach!