Hades 2 Recenzja — Gra o zabijaniu czasu

Jeśli zapytasz jakąkolwiek dużą społeczność graczy, który tytuł zasługuje na miano doskonałego, wielu natychmiast przypomni sobie oryginalnego Hades. Uważany jest za jeden z najlepszych przedstawicieli gatunku roguelike: z jego uderzającym i zapadającym w pamięć stylem wizualnym, fascynującym starożytnym greckim tłem, dynamicznymi walkami i, co najważniejsze, głęboką fabułą przedstawioną w innowacyjny sposób podczas rozgrywek i pomiędzy nimi. Co najważniejsze — tytuł nie miał oczywistych poważnych wad. I to właśnie dlatego nowy Hades 2 jest tak imponujący. Kontynuacja bierze formułę swojego poprzednika i poprawia ją do tego stopnia, że pierwsza część wydaje się teraz niemal wczesnym szkicem.

Podobnie jak oryginał, Hades 2 jest roguelike'iem z silnym naciskiem na narrację — wciąż rzadkość w tym gatunku.

W centrum fabuły znajduje się Melinoë, córka boga śmierci, Hadesa. Dorastała daleko od pałacu umarłych, ponieważ podziemie zostało przejęte przez jej dziadka — tytana czasu, Kronosa. Jest wściekły na swoich potomków, Olimpijczyków, którzy kiedyś wystąpili przeciwko niemu i uwięzili go na wieki. W zemście tytan porwał rodzinę Hadesa i wypowiedział wojnę innym bogom. Melinoë, wychowana i przeszkolona przez czarownicę Hekate, przysięgła zabić pana czasu i uratować swoją rodzinę.

W najlepszych tradycjach pierwszej gry, fabuła Hadesa 2 trwa nawet po śmierci bohaterki, łagodząc ból każdej porażki. Po niepowodzeniu Melinoë wraca do Rozdroża — regionu między podziemiem a światem śmiertelników. Tutaj zawsze może znaleźć kogoś, z kim porozmawia o bieżących sprawach: swojego mentora Hekate, taktycznego geniusza Odyseusza lub Nemezis, która jest w ciągłej rywalizacji z Melinoë. W miarę postępu przygody, coraz więcej postaci przybywa do Rozdroża, a rozmowy z nimi ujawniają nowe szczegóły narracji. A wojna z Kronosem to nie jedyny temat: osobiste zmagania i historie z przeszłości często się pojawiają, dodając głębi postaciom.

Bohaterka i wszyscy bohaterowie drugoplanowi są uroczy i, mimo ich boskiego pochodzenia, głęboko ludzcy. Melinoë to zdeterminowana młoda kobieta, która chce uratować swoją rodzinę i uczynić świat lepszym, ale ciężar odpowiedzialności spoczywający na jej barkach czasami objawia się jako niepewność. Ta wielowymiarowość dotyczy nie tylko niej, ale także innych. Nemezis, na przykład, nieustannie drwi z Melinoë w próbie stłumienia własnych niepewności.

Trudno powiedzieć, czy fabuła i obsada postaci są silniejsze w oryginale, czy w kontynuacji. Jednak Hades 2 ma jedną kluczową przewagę, która może sprawić, że jego scenariusz będzie bardziej przemawiał do szerszej publiczności — wyższe stawki. Jeśli oryginał opowiada stosunkowo lokalną historię konfliktu rodzinnego między ojcem a synem, kontynuacja podkreśla zagrożenie o kosmicznej skali. Kronos prowadzi wojnę przeciwko Olimpowi, wpływając na każdego mieszkańca świata Hadesa 2. Każda postać podkreśla znaczenie pokonania tytana, tworząc potężny haczyk narracyjny, który utrzymuje graczy w napięciu: chcesz zobaczyć historię do końca i sprostać oczekiwaniom tych, którzy widzą Melinoë jako swoją wybawicielkę.

Twórcy włożyli jeszcze więcej wysiłku w przyciągnięcie uwagi gracza niż wcześniej. Pierwsza gra była z pewnością monotonna, ale brakowało jej wystarczającej ilości treści, aby zapobiec pewnemu zmęczeniu po około 15 godzinach. To staje się szczególnie jasne w retrospektywie, porównując ją z Hadesem 2. Kontynuacja oferuje znacznie więcej mechanik i aktywności, które mają znaczenie zarówno podczas rozgrywek, jak i w Rozdrożu.

Melinoë, podobnie jak jej mentorka Hekate, jest potężną czarownicą — cechą ważną nie tylko dla fabuły, ale także dla rozgrywki. W Rozdrożu stoi wielki kocioł, w którym bohaterka może warzyć potężne zaklęcia, aby wspierać swoją walkę z armią tytana. Na przykład rytuał „Złote Źródło Życia” otwiera specjalną komnatę w Tartarusie, gdzie Melinoë może odpocząć i przywrócić zdrowie podczas przyszłych rozgrywek. Inne zaklęcie pozwala jej oswoić zwierzęta, przekształcając je w towarzyszy, którzy walczą u jej boku.

Certain spells expand the Crossroads: for example, building a tavern for spirits where new conversations with Odysseus become available, or opening access to a hot spring where Melinoë can bathe with her friends, learning more about them.

Naprawdę potężne rytuały zmieniają znacznie więcej. Jedno zaklęcie, na przykład, omija klątwę krwi Hadesa, która wiąże jego rodzinę z podziemiem, pozwalając Melinoë wyruszyć nie tylko do krainy umarłych, ale także na Górę Olimp. Istnienie dwóch radykalnie różnych ścieżek dodaje kolejny wymiar różnorodności do kampanii.

Tworzenie zaklęć wymaga składników takich jak marmur, obsydian, czosnek czy korzenie mandragory. Surowce są związane z regionami — odczynniki i dzikie zwierzęta różnią się między podziemiem a powierzchnią — więc gracze muszą zrównoważyć swoje wizyty w obu, aby zebrać wszystko, co potrzebne.

Cenne metale wydobywa się za pomocą kilofa, najważniejsze składniki wypadają z bossów, podczas gdy rośliny często pojawiają się jako nasiona, które należy zasadzić w Rozdrożu, aż wykiełkują.

Kolejnym ważnym systemem jest Arcana. Przed każdą rozgrywką gracze muszą wybrać, które karty magiczne zapewnią Melinoë przydatne bonusy, które odblokować następnie za pomocą specjalnej waluty zwanej Popiołem, oraz które ulepszyć. Śmierć nie odbiera graczom ich kart, co sprawia, że Arcana jest mechaniką, która stopniowo zmniejsza ogólny poziom trudności.

Niektóre karty są niezwykle potężne. Na przykład, w pełni ulepszona arcana „Perfekcja” daje 50% szans, że Olimpijczycy zaoferują Melinoë legendarne lub przynajmniej rzadkie dary. To pozwala jej stać się dramatycznie silniejszą w krótkim czasie. Ulepszona arcana „Śmierć” nawet przyznaje trzy dodatkowe życia na rozgrywkę.

A to wszystko w dodatku do powracających systemów, takich jak aspekty broni i pamiątki z pierwszej gry. Innymi słowy, zawsze jest coś do zrobienia. W Hadesie 2 nieustannie żonglujesz zadaniami: zbieranie składników do kolejnego rytuału, surowców do odblokowania nowych Arcan, nasion do ogrodu lub artefaktów do ulepszania broni. Nagrody są tak cenne, że czasami, po w końcu zdobyciu rzadkiego komponentu, chcesz nawet szybko umrzeć, aby rozpocząć kolejną rozgrywkę z nową zabawką.

Być może najbardziej imponujące jest to, jak twórcy wzięli energetyczną walkę z pierwszego Hadesa i uczynili ją bardziej metodyczną, zachowując jednocześnie jej zawrotną prędkość.

Wprowadzono pasek many, który jest konsumowany przez szczególnie potężne ruchy, takie jak ogromne uderzenie toporem, które wywołuje łańcuch magicznych fal uderzeniowych. To dodatnie wprowadziło nowy poziom zarządzania zasobami, który zwiększa zaangażowanie w chaos na ekranie.

Dash Melinoë ma niewielkie opóźnienie, ale ma także sprint — niezwykle przydatną umiejętność do lepszego pozycjonowania podczas walk. Wiele jej broni ma opcje zasięgowe, a wrogowie często strzelają własnymi pociskami, więc aby uniknąć stania się łatwym celem, musisz mądrze poruszać się po arenie. Oryginalna gra często sprowadzała się do chaotycznego unikania i spamowania atakami.

A potem jest znajomy. Kot, na przykład, musi być czasami ponownie obudzony za pomocą dash, ponieważ kładzie się na odpoczynek w środku walki po zadaniu kilku ciosów. To dodaje kolejny element do uwzględnienia podczas walki z minionami Kronosa.

Na koniec system boskich darów został przeprojektowany, aby zachęcać graczy do korzystania z całego zestawu ruchów Melinoë: jej podstawowego ataku, specjalnego, zaklęcia wiążącego i wzmocnionych wariantów zasilanych maną. Wszystko to wzmacnia walkę. W pierwszej grze możliwe było zbudowanie całej rozgrywki wokół jednego ruchu — na przykład, nakładając buffy na podstawowe ataki. Teraz dary zachęcają do synergii między różnymi umiejętnościami, a wrogowie są zaprojektowani tak, że ignorowanie części swojego zestawu narzędzi nie jest opcją. Niektórzy wrogowie zamykają dystans tak szybko, że zaklęcia wiążące stają się niezbędne.

Hades 2 to modelowa kontynuacja, którą trudno krytykować. Tak, wrogowie mogą czasami utknąć w rogach, a w szerokich poziomach Pól Żalu tempo gry może nieco zwolnić. Ale ogólnie są to drobne wady. Druga część jest dopracowana i wciągająca: to, co się dzieje, gdy utalentowane studio bierze udaną formułę i wzbogaca ją o inteligentne nowe pomysły.

Jednakże, gry oparte na zasadzie „większe i lepsze” rzadko odbiegają od rozgrywki swoich poprzedników. Więc jeśli w ogóle nie podobał ci się pierwszy Hades, kontynuacja prawdopodobnie nie zmieni twojej opinii o serii.

A co ty myślisz? Wolałeś pierwszą grę czy drugą? Podziel się swoimi przemyśleniami w komentarzach.