Czy możliwe jest zrobienie wspaniałego filmu o Legendzie Zeldy?

Nintendo oficjalnie ogłosiło , że filmowa adaptacja The Legend of Zelda zadebiutuje w kinach 26 marca 2027 roku. Reżyserem jest Wes Ball, znany z Kingdom of the Planet of the Apes, a wśród producentów znajduje się sam twórca serii Shigeru Miyamoto. To daje fanom nadzieję, ale sukces nie jest gwarantowany. Film o Zeldzie to ryzykowna inwestycja, która łatwo może stać się finansową i reputacyjną katastrofą. Zrujnować to wszystko jest zbyt łatwo: jedna lub dwie złe decyzje podczas kręcenia filmu, a zagorzali fani nigdy ci tego nie wybaczą. Porozmawiajmy o kluczowych wyzwaniach.

The Legend of Zelda jest wyjątkowa, ponieważ wizualnie jej gry znacznie się od siebie różnią. Wystarczy porównać kreskówkowy, przyjazny dzieciom Wind Waker z mrocznym i poważnym Twilight Princess. Tymczasem ulubieniec fanów Breath of the Wild, z jego cel-shaded wizualizacjami, leży gdzieś pomiędzy tymi dwoma stylami.

Mimo różnorodnych estetyk, wszystkie gry Zeldy czują się częścią zjednoczonej całości — mają charakterystyczną tożsamość. Aby nadchodzący film rezonował z rodziną The Legend of Zelda, twórcy filmowi muszą odtworzyć tę tożsamość na dużym ekranie.

Sekretny składnik serii zawiera wiele elementów. Kluczowym jest jej optymistyczny ton. Historie Zeldy często zaczynają się po katastrofalnych wydarzeniach: Wind Waker przedstawia królestwo zatopione przez powodzie; BOTW ukazuje upadek cywilizacji po nieudanej próbie pokonania złoczyńcy. Mimo ruin, gracze przede wszystkim doświadczają triumfu natury: pastelowe kolory i idylliczne krajobrazy, obok wesołych postaci, które przyjmują skromny styl życia. To nadaje ton przygodzie.

Historie Zeldy zazwyczaj podążają za Podróżą Bohatera, klasyczną strukturą narracyjną. Młody bohater wyrusza, aby uratować księżniczkę i pokonać zło — prosta, powszechnie znana opowieść, która wpłynęła na liczne klasyki, w tym Gwiezdne Wojny.

Jednak prosta narracja Zeldy może nie przetrwać adaptacji na dużym ekranie. Nowoczesne filmy często przeciążają swoje narracje, starając się wyróżnić spośród konkurencji. Jeśli film o Zeldzie pójdzie w tym kierunku, ryzykuje utratę oryginalnego uroku.

Kolejnym wyzwaniem jest to, jak Link będzie przedstawiony. W grach jest milczący, a księżniczka Zelda pełni rolę emocjonalnego i narracyjnego motoru. Chociaż gracze technicznie ją ratują, los świata w dużej mierze zależy od jej działań. To interesujący zwrot w tropie damy w opałach. Cichy Link w filmie jest mało prawdopodobny, co może wpłynąć na charakter bohatera i jego dynamikę z Zeldą.

Największą trudnością w adaptacji jest to, że gry Zeldy budują urok nie tylko poprzez ton czy narrację, ale także poprzez rozgrywkę. Film, jako medium nieinteraktywne, ma swoje ograniczenia. Zapadające w pamięć lochy i intrygujące zagadki są fundamentami Zeldy, które nie wywołają tego samego efektu „wow” na ekranie. Rozwiązywanie zagadek samodzielnie znacznie różni się od oglądania aktorów, którzy je rozwiązują.

Istnieją inne pułapki, które mogłyby zostać uniknięte, gdyby Nintendo zdecydowało się na animację.

Casting nieuchronnie wywoła intensywne reakcje fanów. Wielu graczy dorastało z Zeldą, rozwijając całe życie przywiązanie do jej postaci, a zatem prawdopodobnie będą niezadowoleni z wybranych aktorów. Nawet animowana adaptacja Super Mario Bros. napotkała kontrowersje związane z obsadą.

Wiele elementów wizualnego designu Zeldy również stwarza wyzwania adaptacyjne. Ikoniczne obrazy, które doskonale sprawdzają się w grach lub idealnie pasowałyby do anime, mogą wyglądać niezgrabnie w wersji aktorskiej. Słynny strój Linka wygląda dobrze w grach, ale dość absurdalnie w rzeczywistości — jak pomocnik Świętego Mikołaja. To staje się oczywiste nawet w wysokiej jakości cosplayu.

Obawy dotyczą również innych ikonicznych projektów. Jak wizualnie przetłumaczą się zły Ganon, potwory takie jak mobliny, czy przyjazne rasy, takie jak Gorony? Twórcy filmowi muszą znaleźć ostrożną równowagę: drastyczna zmiana wizualizacji może sprawić, że fani nie rozpoznają swoich ukochanych postaci.

Chociaż nie ma bezpośrednich analogów do Zeldy w filmie, niektóre dzieła dzielą podobne tematy, tony lub historie, stanowiąc doskonałą inspirację.

Najlepszym filmem w stylu Zeldy jest Księżniczka Mononoke, wybitnego reżysera Hayao Miyazakiego. Wiele filmów studia Ghibli wpłynęło na Zeldę, szczególnie Księżniczka Mononoke, która szczególnie wpłynęła na BOTW.

Księżniczka Mononoke i BOTW dzielą podobieństwa tematyczne: natura kontra technologia, korupcja przez ciemne siły oraz odważni bohaterowie dążący do ocalenia swojej ojczyzny. Wizualne paralele również są liczne, takie jak Duch Lasu przypominający Władcę Góry z BOTW oraz korupcja przypominająca zło Ganon.

Księżniczka Mononoke pokazuje narracyjne możliwości dla filmu o Zeldzie. Jako inspirację do wersji aktorskiej, rozważ fantasy Legend z 1985 roku z Tomem Cruisem w roli głównej.

Legend koncentruje się na bohaterze poszukującym księżniczki porwanej przez ciemne siły, co echo misji Linka. Młody Jack bardzo przypomina Linka — obaj są czystych serc i odważni, dążąc do pokonania ciemności. Magiczne lasy, mityczne stworzenia i wyraźne motywy dobra kontra zło dominują w Legend, oferując atrakcyjną prostotę.

Stworzenie udanego filmu o Zeldzie jest możliwe, ale niezwykle trudne. Zapomnienie nawet o jednym kluczowym elemencie franczyzy grozi utratą charakterystycznej magii Zeldy. Twórcy filmowi stają przed herkulowskim zadaniem.

Co sądzisz o filmie Zelda? Czy seria tego potrzebuje? Podziel się swoimi przemyśleniami w komentarzach.