Recenzja programu telewizyjnego Secret Level — Wszystko o grach wideo, ale z problemami

Secret Level — nowa antologia krótkich filmów i główny następca Love, Death & Robots. Tym razem głównym tematem są gry wideo, a produkcją zajęło się Amazon, choć nadal z Timem Millerem. Projekt obejmuje aż 15 odcinków, ale krytykom się nie spodobał. Postanowiliśmy sami zagłębić się w temat i obejrzeliśmy wszystkie odcinki, a teraz wyjaśnimy, dlaczego tajny poziom okazał się nie taki tajny.

Dla wygody krótko przejdziemy przez każdy odcinek. Wszystkie są poświęcone różnym grom i nie mają ze sobą nic wspólnego, więc powinny być oceniane jako osobne dzieła. Jednak nie przeszkodzi nam to w wyciągnięciu ogólnego wniosku na końcu, ale o tym później.

Pierwszy odcinek zaczyna się mocno od Dungeons & Dragons. To nie jest gra wideo per se, ale stanowiło fundament dla wielu ikonicznych serii RPG, takich jak Baldur's Gate, więc jego obecność w antologii jest zrozumiała. Niestety, nie dostajemy żadnych wprowadzeń ani nawet najmniejszej ekspozycji.

Grupa bohaterów ratuje chłopca, który ciągle słyszy dziwne głosy w swojej głowie. Nie trudno zgadnąć, że koniec tej historii jest tragiczny. Eksperci od lore DnD będą zadowoleni z pojawienia się być może najsłynniejszej bogini smoka, Tiamat, podczas gdy inni będą raczej zdezorientowani. Fabuła nie ma odpowiedniego zakończenia. Historia urywa się w najciekawszym momencie i nie pokazuje tego, czego się od niej oczekuje. To powszechny problem prawie wszystkich odcinków antologii, ale tutaj czuje się go szczególnie dotkliwie.

Warto podkreślić dwa ważne pozytywy. Pierwszym jest oczywiście grafika. Stylistycznie, kreskówka przypomina klipy z Diablo 4 lub najnowszych dodatków do World of Warcraft . To dobry styl dla mrocznej fantastyki, gdzie aktywnie używane są stonowane kolory, a potwory, nawet szkielety, wyglądają dość groźnie. Drugim pozytywem jest uwaga poświęcona zasadom D&D. Wszystkie zaklęcia i ciosy działają zgodnie z opisem w grze planszowej, ale te szczegóły umkną uwadze tych, którzy nie znają kontekstu. Na koniec pozostaje gorzki posmak niedokończenia. Taka kreskówka zyskałaby na długości półtorej do dwóch godzin, a nie tylko 20 minut.

Kiedyś zrobiliśmy recenzję Sifu, i to naprawdę bardzo wyjątkowa gra. Po pierwsze, całkowicie koncentruje się na sztukach walki, a po drugie, okazała się na tyle wymagająca, że deweloperzy musieli wydać łatkę z bardziej wybaczającymi ustawieniami. And po trzecie, ma jedną ważną cechę, która natychmiast odróżnia Sifu od innych podobnych gier. Główny bohater posiada specjalny amulet, na którym każda moneta reprezentuje kilka lat życia. Im więcej monet wydasz z powodu śmiertelnych obrażeń, tym starszy staje się bohater. Gdy amulet jest pusty, cała gra zaczyna się od nowa. Koncepcja nie została szczegółowo wyjaśniona; zamiast tego ogólne zasady zostały nakreślone, pozostawiając graczy, aby sami je odkryli. Dlatego mieliśmy nadzieję, że krótki odcinek Secret Level ujawni trochę więcej, ale niestety.

Cały odcinek Sifu: It Takes a Life jest luźną powtórką drugiego poziomu gry z zerową ilością dodatkowych szczegółów fabularnych. Tak, walki są tak samo brutalne i spektakularne, a cecha amuletu jest dokładnie odwzorowana, nawet pozwalając głównemu bohaterowi całkowicie się zestarzeć, ale jaki to ma sens, jeśli już to wszystko widzieliśmy w grze? Czy warto było poświęcać czas, zasoby i pieniądze na dosłowne stworzenie rozszerzonego zwiastuna projektu, który został wydany dawno temu?

Odcinek wygląda dokładnie jak sama gra. Należy oddać hołd twórcom; dokładnie odwzorowali atmosferę i unikalny styl wizualny, ale to nie zmienia poczucia bezsensowności.

Pierwsza wspaniała historia w antologii, która zawiera nie tylko kompletną fabułę, ale także interesujące budowanie świata. New World nie jest najbardziej udaną grą MMO, w którą zainwestowano mnóstwo pieniędzy, a jednak ostateczny wynik rozczarował prawie wszystkich. Niemniej jednak, jako kreskówka, koncepcja świata, w którym nikt nie może umrzeć na zawsze, jest przyjemnie zaskakująca.

Główny bohater to rozpieszczony król przyzwyczajony do tego, że wszystko mu się należy. Jednak w świecie, w którym siła nie ma znaczenia, musi pogodzić się z całkowicie innymi zasadami. Ostatecznie postać przechodzi pełny cykl rozwoju, znajduje przyjaciół i radykalnie zmienia swój życiowy kurs.

Przyjemna grafika i doskonała główna idea idą w parze. The Once and Future King jest pozytywnym przykładem, jak pracować z krótkimi filmami, nie rezygnując z sensu. Przy okazji, sam Arnold Schwarzenegger wziął udział w dubbingowaniu.

Kolejny udany odcinek w kolekcji Secret Level. Poznajemy świat Unreal Tournament z zupełnie nietypowej perspektywy. Roboty w tym uniwersum są niewolnikami wykonującymi najbrudniejsze prace. Przez przypadkowy zwrot losu, jeden z takich droidów zyskuje samoświadomość i zdolność uczenia się, a następnie czyni innych swoimi zwolennikami. Z powodu regularnych aktów nieposłuszeństwa, roboty są wysyłane na turniej jako mięso armatnie, ale niespodziewanie stawiają poważny opór.

Historia, podobnie jak w "Once and Future King", ma wyraźny początek, środek i koniec. Wszystkie główne elementy gry są obecne, a ty zaczynasz się martwić o los robotów. Jednak oglądanie tego przez zbyt długi czas może nie być tak interesujące. Wszystkie droidy pozostają maszynami, chociaż znacznie mądrzejszymi. Tak więc Xan to rzadki przypadek, w którym krótki film jest naprawdę dobrym pomysłem. Chcielibyśmy jednak zobaczyć serię opowiadającą o świecie jako całości.

Warhammer 40,000 jest ostatnio dość popularny. Po niesamowitym sukcesie Warhammer 40,000: Space Marine 2, oczekiwano, że ten wszechświat pojawi się w jakiejś formie w takiej antologii. Wśród bohaterów jest nawet stary znajomy Titus, chociaż historia głównie nie dotyczy jego.

W tym przypadku wszystko podąża standardowym schematem — masywnie, brutalnie i bardzo fajnie. Oddział Ultramarines oczyszcza planetę i walczy z siłami chaosu. Tak wygląda każdy krótki film w tym wszechświecie. Warto podkreślić poczucie skali i objętości. W "And They Shall Know No Fear" szczególnie czuć, że Space Marines to nie zwykli ludzie. Są znacznie wyżsi i potężniejsi niż standardowi żołnierze, a ich zbroja pozwala im po prostu ignorować wiele obrażeń. Ogólnie rzecz biorąc, odcinek zdecydowanie się udał i chcemy zobaczyć więcej.

Pierwsza nietypowa historia na naszej liście podchodzi do oryginalnej gry w sposób kreatywny. Wszyscy wiemy, jak wygląda Pac-Man, ale w tej wersji twórcy zapraszają nas do wyobrażenia sobie. Co by było, gdybyśmy rozważyli myśl, że okrąg z szczękami jest złoczyńcą?

Okazało się to niezwykle imponujące. To jedyna naprawdę oryginalna adaptacja wśród wszystkich 15 odcinków, więc zasługuje na pochwałę tylko za to. Wizualnie odcinek również okazał się unikalny. Lekko ostre linie nadają otoczeniu agresywność i bolesną złośliwość. To doskonale harmonizuje z główną ideą, a po obejrzeniu zrozumiesz dlaczego.

Być może jeden z najnudniejszych odcinków w całej antologii. Co więcej, wybór gry wydaje się wątpliwy. Nie ma nic szczególnie interesującego do wymyślenia w świecie Crossfire. Pokazano nam dwie grupy najemników, z których każda jest pewna swojej słuszności. Ich konfrontacja kończy się dokładnie tak, jak można się spodziewać.

Pomysł, że każda strona konfliktu ma swoją prawdę, nie jest nowy w grach, ale mógłby być przedstawiony w bardziej interesujący sposób przez wiele innych projektów. Tutaj zwykli żołnierze po prostu sabotują się nawzajem, nic więcej. The super-realistyczna grafika pozwala rozpoznać niektórych znanych aktorów, takich jak gwiazda The Boys Claudia Doumit i aktor American Gods Ricky Whittle.

W momencie ogłoszenia, przelotne pojawienie się twarzy Keanu Reevesa w zwiastunie wywołało spore zamieszanie. Jednak z jakiegoś powodu nie zobaczyliśmy serii z Cyberpunk 2077. Zamiast tego była Armored Core. Ten odcinek wydaje się zbierać wszystkie stereotypy od dawna związane z Reevesem — elektroniczne kable podłączone bezpośrednio do ciała, surowy główny bohater w dystopijnej przyszłości i flirt z sztuczną inteligencją. Wszystko to jest obecne.

Ogólnie rzecz biorąc, było zabawnie oglądać kolorowe bitwy dużych robotów, ale fabuła po raz kolejny potknęła się o czas trwania. Filozoficzne podteksty nie dostarczają, a historia jest słabo rozwinięta. Nie wiemy nic o postaci Reevesa, jego relacji z AI kombinezonu ani dlaczego jest taki wyjątkowy. Po prostu jest za mało informacji. W końcu jest to bardzo piękne, ale po raz kolejny, zmarnowany potencjał.

Po raz kolejny, wspaniała historia, która zdecydowanie wydaje się ciasna w krótkim czasie trwania. Oryginalne The Outer Worlds było nuklearnym koktajlem granicznego humoru i poważnych tematów, takich jak rażące nadużycie władzy przez liczne korporacje kosmiczne.

Seria stara się powtórzyć to doświadczenie, ale kończy się na skupieniu bardziej na tym drugim niż na pierwszym. Chłopiec-zbieracz zakochuje się w dziewczynie-naukowcu. Aby ją zobaczyć ponownie, podejmuje liczne poświęcenia, ale ona interesuje się tylko swoim własnym sukcesem. Czy jest tu jakaś moralność? W końcu chłopiec zostaje z niczym i wygląda mniej jak idealista, a bardziej jak głupiec, co pozostawia mieszane uczucia co do finału. Realistyczne CGI wygląda wspaniale, ale ogólnie odcinek po raz kolejny ma znacznie większy potencjał niż to, co ostatecznie zobaczyliśmy. A lekkomyślny duch The Outer Worlds wyraźnie brakuje w serii.

Jeden z najbardziej nieudanych odcinków obok Crossfire: Dobry konflikt, ale z innych powodów.

Sam odcinek nie dostarcza żadnych informacji o bohaterze i jest kilka razy krótszy niż inne. Dziwny wybór twórców, który nie pozostawia nic do powiedzenia. Chłopiec-robot walczy z innymi robotami — to wszystko. Być może w tym świecie są unikalne cechy, ale nie zostały pokazane w odcinku. Wątpliwy wybór gry, jeśli naprawdę chcesz dotrzeć do jak najszerszej publiczności.

Ta seria zasługuje na pochwałę. Kolejny przykład, dlaczego pisarze zasługują na swoje wynagrodzenie. Oprócz niesamowicie pięknej grafiki, jest kilka innych cech. Przede wszystkim ważne jest, aby wiedzieć, że Exodus to gra, która jeszcze nie została wydana. Dosłownie poznajemy ten świat po raz pierwszy, oprócz promocyjnych zwiastunów. Drugą cechą jest bardziej realistyczne podejście do podróży kosmicznych. Pamiętasz tę planetę z Interstellar, gdzie 1 minuta równa się rokowi, jak go znamy? Exodus ma podobny system. Jeśli chodzi o mechanikę rozgrywki, powinno to prowadzić do tego, że wszystkie decyzje graczy będą miały wpływ na postacie przez lata.

W odcinku córka technika kosmicznego ucieka z czarującym facetem, a ojciec wyrusza, aby ją znaleźć. To, co zajmie mniej niż dzień w tradycyjnej sci-fi, tutaj rozciąga się na całe życie. Ojciec ostatecznie znajduje i nawet ratuje swoją córkę, ale teraz są mniej więcej w tym samym wieku. Imponujący koncept, który jest bardzo sprytnie zrealizowany.

Przyzwoity odcinek w pełni w stylu kreskówkowym, ale z niezwykle dziwnym wyborem gry. Spelunky to mały projekt indie, w którym musisz przebiegać przez proceduralnie generowane lochy i pokonywać różne pułapki. Mimo wysokich ocen, gra nie jest dokładnie znana.

Sam odcinek opowiada historię dziewczyny (bohaterki drugiej części gry), która próbuje znaleźć siłę, aby kontynuować swoje biegi przez ciągle zmieniające się jaskinie. Ogólnie rzecz biorąc, nic specjalnego i idealnie pasuje do formatu krótkiego filmu.

Wydaje się, że sam Tim Miller wyraził, że szczerze nie rozumie, dlaczego taka niesamowita i wysokiej jakości gra jak Concord nie odniosła sukcesu. Cóż, po całej serii o tym uniwersum, znaleźliśmy kolejną odpowiedź. W odcinku zespół piratów kosmicznych lub przemytników ratuje swojego kapitana, który ma w ręku pendrive z mapą wszystkich bezpiecznych tras przez kosmos. Wszystko byłoby w porządku, ale nawet w krótkim filmie twórcy nie mogli się oprzeć tonie nachalnych przesłań, które dosłownie przesiąkają z każdej klatki.

Nie ma potrzeby zagłębiać się głęboko. Już od pierwszych minut od razu zauważasz, że nasza kapitan to czarnoskóra kobieta, a jej cała załoga składa się z każdego, tylko nie białych ludzi. Tymczasem jedynym białym blondynem jest, oczywiście, tchórzliwy zdrajca. Jeśli spojrzysz trochę bliżej, możesz zobaczyć nieogolone pachy, kolorowe nieodpowiednie wstawki i wiele więcej. A wszystko to, przypominam, w 20 minutach czasu trwania. Niestety, Concord jest beznadziejny, ponieważ wśród obfitości różnych stwierdzeń i wizualnych haseł, nie ma nic szczególnie oryginalnego.

Kolejna wątpliwa gra na liście. Honor of Kings, znana również jako King of Glory, to gra MOBA klasy B, daleka od popularności Dota 2 czy League of Legends. Jednak odcinek nie jest bezpośrednio związany z grą, poza fabułą. Opowiedziano nam o żyjącym, poruszającym się mieście, gdzie wszystkie procesy są kontrolowane przez potężną sztuczną inteligencję. Jeśli uda ci się pokonać ją w grze planszowej, możesz zdobyć władzę i kontrolę, ale nikt jeszcze tego nie dokonał.

Oczywiście, młody geniusz pokonuje maszynę, ale na końcu okazuje się, że to również było zaplanowane. Jako krótki anime, odcinek wygląda całkiem przyzwoicie. Znajomość gry wcale nie jest konieczna. Wszystko jest dobrze narysowane i z duszą, więc nie ma chęci do czepiania się. Jednak pytanie, dlaczego to istnieje w ramach Secret Level, pozostaje w powietrzu.

Ostatni odcinek i główny trik twórców, ponieważ większość materiału do zwiastunów została z niego wzięta. To duży problem, który zasługuje na bliższe przyjrzenie się. W historii spotykamy dziewczynę dostarczającą przesyłki, której praca zamieniła się w grę z powodu zasad robota pomocniczego. W nagrodę otrzymuje bezsensowne schematy kolorów na swój rower i nic więcej. Wszystko zmienia się, gdy nieznajomy prosi ją o dostarczenie dziwnego stworzenia. Nie tylko natychmiast irytuje to robota, ale stworzenie również daje dziewczynie niesamowitą moc. Na końcu bohaterka dociera do swojego domu i przechodzi do świata, w którym wszystkie fantazje są rzeczywiste.

Brzmi jak nonsens, zgadzamy się, ale w rzeczywistości fabuła nie ma być zrozumiała i logiczna. Najważniejsze jest tutaj inne stwierdzenie. W ten prosty sposób twórcy próbują zwrócić uwagę widzów na to, że gry od dawna przekształciły się z prawdziwej sztuki w rutynę przypominającą nudną pracę, w której skórki są przyznawane jako nagrody. Ogólnie rzecz biorąc, pomysł jest dobry, ale wykonanie znów budzi wątpliwości.

Na końcu bohaterka oczywiście wraca do hitów, gdzie wyobraźnia nie jest ograniczona, ale kontrast okazał się przeciętny. Jako „punkty odniesienia,” Shadow of the Colossus, niespodziewanie, Helldivers 2, God of War: Ragnarok, Ghost of Tsushima, i kilka innych są używane. Ale wszystkie te gry stały się komercyjnie udane nie tylko przypadkiem. Wprowadziły również wiele mądrych decyzji zarządzających, niewiele różniących się od robotów ze skórkami. Wszystkie te gry błyskają na ułamek sekundy i wydają się zbędne, a częściej nawet obce w odcinku.

I tutaj zdajesz sobie sprawę, że twórcy po prostu zebrali mniej więcej popularne hity, aby po prostu wyciąć z nich zwiastuny. Nie ma głębokiej idei za tym odcinkiem. Tylko robotyczne pragnienie, aby podgrzać czyjś sukces. Ludzie spodziewali się ciekawych rozwiązań, odcinków o God of War lub Jin Sakai, ale dostali kalejdoskop mało znanych lub po prostu niezbyt popularnych projektów, przyćmionych przez Concord.

Po omówieniu wszystkich odcinków osobno, chcę na koniec powiedzieć kilka słów. Rozumiemy, dlaczego Secret Level nie może się pochwalić wysokimi ocenami. Miłość. Śmierć. Roboty zostały pomyślane jako wyzwanie, przede wszystkim dla artystów. Nikt nie spodziewał się poważnego ładunku semantycznego ani długiej fabuły z krótkich filmów. To był po prostu przyjemny spektakl, który zachwycał różnorodnością stylów artystycznych i form.

Secret Level dotyczy czegoś innego. Większość odcinków jest mniej lub bardziej w jednym stylu i jest złożona na komputerze. Antologia miała pokazać coś, czego nie zauważyliśmy w popularnych grach, ten „sekretny poziom.” Trudno powiedzieć, czym mogło to być, ale na pewno nie tym, co się ostatecznie okazało. Co więcej, gracze czekali na hity, ponieważ Kratos, Ghost of Tsushima i wielu innych znanych bohaterów pojawiło się w zwiastunach. Ale dostaliśmy listę projektów, z których trudno zebrać jeden lub dwa popularne. Kto potrzebuje widzieć Keanu Reevesa jako nieznanego pilota robota, gdy jest Johnny Silverhand? Oczywiście są fajne odcinki, ale jest ich tak mało, że staje się to nieco niezręczne.

W końcu, Secret Level okazał się przejściowym pseudo-serialem o nie najpopularniejszych grach. Antologia nie może zaoferować niczego wyjątkowego. Obejrzyj kilka odcinków, które zauważyliśmy: New World: The Once and Future King, Unreal Tournament: Xan, Warhammer 40,000: And They Shall Know No Fear, PAC-MAN: Circle i Exodus: Odyssey. Pomiń resztę — niczego nie przegapisz.